Η δικηγορία είναι αναντίρρητα ένα επάγγελμα
μοναχικό , σκληρό και ανασφαλές, πηγή πολύ μικρότερης ηθικής ικανοποίησης από
ό,τι θα περίμενε κανείς , να μην αναφερθούμε στην υλική, γεμάτο στρες και
ανταγωνισμό τόσο έντονο που κάνει τη ζούγκλα να μοιάζει με το πάρκο στη
γειτονιά σου. Ναι, εκείνο με τα τρία δέντρα και το θάμνο που έχει ξεραθεί.
Για να βάλουμε την έννοια του ανταγωνισμού στο
επάγγελμα του δικηγόρου στη σωστή της προοπτική, αρκεί να πούμε πως σε ολόκληρη
τη Σουηδία(4.503) οι δικηγόροι είναι περίπου 2.000 λιγότεροι από ό,τι στη
Θεσσαλονίκη(6.300). Γενικά στην Ελλάδα είμαστε τόσοι πολλοί οι δικηγόροι
(44.000) που αν γινόταν πανευρωπαϊκός δικηγορικός πόλεμος(εξαιρετικά πιθανό
σενάριο), είχαμε άνετα την Τσεχία (8.020), τη Ουγγαρία (9.934), τη Σουηδία
(4.503), την Ελβετία (8.321) και την Ολλανδία (14.882). ΜΑΖΙ.
Πληθυσμός δικηγόρων ανά χώρα
Ο τεράστιος λοιπόν ανταγωνισμός , όχι μόνο λόγω του υπεράριθμου του πληθυσμού μας, αλλά και της ίδιας της φύσεως του δικηγορικού επαγγέλματος, σε συνδυασμό με τη συνεχή χειροτέρευση της εθνικής οικονομίας , έχει ως αποτέλεσμα η δικηγορία πλέον να είναι ένα επάγγελμα που βλάπτει σοβαρά την υγεία. Μόνο τη δική μας όμως. Όχι των γύρω μας.