ΝΟΜΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ: «ΘΕΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΥΠΟΛΗΨΗΣ ΜΑΣ ΩΣ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ» (Χρήστος Α. Πλειώτας Δικηγόρος)

ΝΟΜΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ: «ΘΕΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΥΠΟΛΗΨΗΣ ΜΑΣ ΩΣ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ»

****

Ήθελα καιρό να γράψω το παρόν άρθρο γιατί ως Δικηγόρος θεωρώ ότι έχω χρέος να προασπίζομαι εκτός και εντός Δικαστηρίων το κύρος του λειτουργήματος που υπηρετώ. Την υπερηφάνεια και την υπόστασή του.

Λέξεις που ο Δικηγόρος με την παρουσία και τον λόγο του αντανακλά καθημερινά στην κοινωνία και φυσικά στους ανθρώπους που υπερασπίζεται.

Όπως τονίζεται στο άρθρο 1 του Ν 4194/2013 (κώδικας Δικηγόρων): «Ο Δικηγόρος είναι δημόσιος λειτουργός. Το λειτούργημά του αποτελεί θεμέλιο του κράτους δικαίου».

Η θέση του Δικηγόρου στην απονομή της Δικαιοσύνης προδιαγράφεται στο άρθρο 2 Ν 4194/2013: «Ο Δικηγόρος είναι συλλειτουργός της δικαιοσύνης. Η θέση του είναι θεμελιώδης, ισότιμη, ανεξάρτητη και αναγκαία για την απονομή της».

Στο πλαίσιο της ενασκήσεως των καθηκόντων του ο Δικηγόρος πολλές φορές εκπροσωπώντας τον κατηγορούμενο πολίτη στο ποινικό Δικαστήριο ΑΝΑΓΓΕΛΕΙ προς τον Δικαστή ή τους Δικαστές τον λόγο για τον οποίον ο πελάτης του κωλύεται να παρασταθεί στην δίκη και αιτείται την αναβολή συζητήσεως της υποθέσεώς του, σε μεταγενέστερη Δικάσιμο.

Η αναβολή της ποινικής Δίκης είναι δικαίωμα του κάθε κατηγορούμενου θεσμοθετημένο στο άρθρο 349 του κώδικα ποινικής δικονομίας και διατάσσεται απ’ το Δικαστήριο, μετά από αίτημα του ιδίου του κατηγορούμενου για σοβαρούς λόγους υγείας του ή όταν για λόγους ανωτέρας βίας δεν δύναται να παρευρεθεί σ’ αυτό.

Στο ίδιο άρθρο (349) στην παράγραφο έξι (6) αυτού ρητά ορίζεται ότι: «Εάν ο Λόγος της αναβολής αναγγέλθηκε από συνήγορο ή άλλο πρόσωπο για λογαριασμό απόντος διαδίκου και η συζήτηση αναβλήθηκε σε ρητή δικάσιμο η περί αναβολής απόφαση επέχει θέση κλητεύσεώς του».

Όταν συνεπώς ο Δικηγόρος εμφανίζεται στο ποινικό δικαστήριο και αναγγέλλει λόγο αναβολής της Δίκης που αφορά τον εντολέα του κατηγορούμενο, δεν ενεργεί ως ΜΑΡΤΥΡΑΣ υποστήριξης κωλύματος του πελάτη του, αλλά ως ΑΓΓΕΛΟΣ, αναγγελίας του κωλύματός του και ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΟΡΚΙΖΕΤΑΙ προκειμένου να αποδειχθεί ο λόγος της αναβολής.

Κατά την ποινική μας Δικονομία ΜΟΝΟΝ οι μάρτυρες ορκίζονται στο ακροατήριο κατά την εξέτασή τους (άρθρα 357 παρ. 4 και 218 ΚποινΔ).

Ο Δικηγόρος είναι κατ’ εμέ ηθικά απαράδεκτο να μετουσιώνεται σε μάρτυρα και να «παλαμίζει» το χέρι του στο Ευαγγέλιο, προκειμένου να υποστηρίξει ενόρκως – είτε δίδοντας θρησκευτικό όρκο, είτε ορκιζόμενος στην τιμή και υπόληψή του - λόγο αναβολής που προέκυψε στον πελάτη του (κατηγορούμενο) και δεν του επιτρέπει την εμφάνισή του στην ποινική δίκη.
Το φαινόμενο που παρατηρείται σε ποινικά Δικαστήρια (συνήθως σε αυτά του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας) να ζητούν απ’ τους Δικηγόρους να ορκίζονται ώστε ενόρκως να υποστηρίξουν το αίτημα που ως ΑΓΓΕΛΟΙ του κατηγορούμενου κομίζουν για αναβολή της Δίκης και η αδιαμαρτύρητη ορκοδοσία των Δικηγόρων, είναι κατ’ εμέ τουλάχιστον απαράδεκτο, καθόλου κολακευτικό για τον Δικηγόρο και βεβαίως νομικά έκθετο.

Προ τριμήνου περίπου βρέθηκα στο Τριμελές Πλημ/κειο Γυθείου προκειμένου να αναγγείλω ως ΑΓΓΕΛΟΣ λόγο αναβολής της ποινικής δίκης για λογαριασμό κατηγορούμενου εντολέως μου.
Η Εισαγγελική αρχή ζήτησε να υποστηρίξω ενόρκως το αίτημά μου. Αρνήθηκα επικαλούμενος την ιδιότητά μου, τονίζοντας ότι η δικονομία μας ομιλεί για ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ κωλύματος απ’ τον συνήγορο που φέρει την ιδιότητα του ΑΓΓΕΛΟΥ και όχι του μάρτυρος (349 παρ. 6 ΚποινΔ).
Το Δικαστήριο (Τριμελές Πλημ/κειο) υπό την προεδρία του έγκριτου Προέδρου Πρωτοδικών Γυθείου εδέχθη το αίτημά μου χωρίς να με υποχρεώσει σε ένορκη κατάθεση.

Προσφάτως είδα να δημοσιεύεται και η υπ’ αρ. 659/2014 απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία τυγχάνει σχετική με το εδώ διαπραγματευόμενο θέμα και επιβεβαιώνει την θέση του Δικηγόρου ως Άγγελου και όχι ως μάρτυρος.

Κλείνω τονίζοντας ότι ο Δικηγόρος κατά την άσκηση των καθηκόντων του, δεν αυτοσχεδιάζει, αλλά υπερασπίζεται το Σύνταγμα, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τον χάρτη των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το σύνολο των διεθνών και Ευρωπαϊκών Συμβάσεων και φυσικά τους νόμους του κράτους.

Το κυριότερο όμως είναι κατ’ εμέ ότι ο Δικηγόρος ακολουθεί τις παραδόσεις του υπερασπιστικού λειτουργήματος και τους κανόνες δεοντολογίας όπως έχουν διαμορφωθεί ιστορικά κατά την άσκηση της Δικηγορίας και διατυπώνονται στον κώδικα περί Δικηγόρων.
Είναι χρέος τιμής και ευθύνη προασπίσεως της Δικηγορικής υπόληψης, όλοι οι Δικηγόροι να επισημαίνουν ευσχήμως στον Δικαστή που τους καλεί να ορκισθούν γι’ αυτό που αναγγέλλουν, ότι δεν έχουν υποχρέωση δόσεως όρκου, διότι δεν είναι μάρτυρες αλλά «ΑΓΓΕΛΟΙ» λόγου αναβολής.

Το κύρος, η τιμή, η υπόληψη του Δικηγόρου κρίνονται όχι μόνο από την συμπεριφορά του εκάστοτε συναδέλφου, αλλά από την συμπεριφορά όλου του Δικηγορικού σώματος, που κατά την ταπεινή μου άποψη σε τέτοια θέματα θα πρέπει να εκφράζεται ενιαία και αδιαίρετα.

Πηγή: www.facebook.com/xpliotas